Díky za Vaši reportáž v č. 19/2014 z podzemního úložiště radioaktivních materiálů v bývalém dole Richard, u nás v Litoměřicích. Po dlouhé sérii až hysterických názorů na jádro na stránkách řady našich deníků a časopisů (o tzv. televizních reportážích ani nemluvě) konečně jeden rozumný pohled na tuto citlivou problematiku. Jsem jen o několik málo let starší než letos jubilující úložiště pod Radobýlem a Bídnicí. Odpůrce jádra teď zklamu: v Litoměřicích jsem prožil já i celá má rodina desítky let, aniž bychom pocítili sebemenší újmu na zdraví z titulu přísunu, třídění, evidence a ukládání radioaktivních materiálů kousek za našimi humny. A určitě to nebude jen proto, že by nám oči a uši zaslepily štědré platby ze strany státu, resp. SURAO, za možnost ukládat tu radioaktivní zbytky z průmyslových, zemědělských, medicínských a vědecko-výzkumných operací. I já zprvu nevěřil a zašel na několik přednášek zelených a jejich kamarádů na margo „jádro a České středohoří“. Už jsem toho nechal. Kvůli přesvědčivým kontrolním bilancím, jež naše radnice od SURAO dostává a předkládá veřejnosti, ale i kvůli nevraživosti a neobjektivitě zelených vůči všemu jadernému. Nerad někoho úkoluji. Tedy ani vás, v Technickém týdeníku. Nicméně: neuvedli byste na pravou míru některé obavy a pochybnosti našich spoluobčanů, jak nebezpečná je pro ně a pro jejich děti radioaktivita samovolně se uvolňující z některých materiálů a z prostředí, v nichž se nacházejí? Těm, kteří nelelkovali na hodinách přírodovědy na základní škole, patrně nemusíte vysvětlovat, že radioaktivita je přirozený jev. Ani fakt, že většina radionuklidů vznikla při výbuchu supernovy, jenž předcházel vzniku naší sluneční soustavy. To si ještě pamatovat budou. Horší to bude s vybavováním si některých exaktních hodnot radioaktivních látek okolo nás. Nuže: tolik obávaná hodnota roční dávky v blízkosti jaderné elektrárny nesmí přesáhnout 0,002 mSv. Jen pro srovnání: u uhelné elektrárny to může být až 0,04 mSv. Absolvovat jedno rentgenové vyšetření plic může znamenat 0,02 mSv a jedno screeningové vyšetření žen na mamografu až 0,1 mSv. Opak vůči tomu: průměrný kuřák (cca 20 cigaret denně) se za rok sám vystaví dávce 0,36 mSv. Přelet Atlantiku vydá 0,025 mSv. A buďte objektivní až dokonce. I co se týká dávek, jež mohou absorbovat obsluhy jaderných zařízení. Kupříkladu že operátor v zelenými tolik neoblíbených jaderných elektrárnách může dostat za rok nanejvýš 0,4 mSv. A oproti němu pracovník v nukleární medicíně až 0,9 mSv. Nezakrýval bych čtenářům ani objektivní medicínská fakta. Konkrétně: aby člověk pocítil jednorázově zdravotní obtíže, muselo by jej zasáhnout záření v hodnotě 500 mSv. A aby došlo k vážnému narušení jeho zdravotního stavu, musel by být vystaven 6000–10 000 mSv. Myslím, že tyto cifry jsou dostatečně výmluvné. Častěji by měly zaznívat nejenom v diskusích s věcmi neznalými strašpytli všeho druhu, ale i s některými demagogy, kteří účelově matou lidi apokalyptickými hrozbami „co-by-kdy-by“. Jádro je dobrý sluha, pokud jeho počínání řídí seriózní pán. I ono se ale může zvrtnout v opak, pokud člověk kontrolní otěže povolí, pokud by přísnost nahradil ledabylostí. Nic z toho nám (a o tom jsem pevně přesvědčen) na žádném jaderném pracovišti v ČR nehrozí. B. M. – Litoměřice